Valideynlik çox vaxt kənardan baxıldığında “normal bir gündəlik” kimi görünür. Amma bu gündəliyin içində gözlə görünməyən yüzlərlə an, minlərlə hiss və bəzən sözə sığmayan məsuliyyət gizlənir.
Hər səhər oyananda uşaq artıq böyümüş, dünən etmədiyini bu gün bacarmış olur. Valideynlik də elə bunun yanında addımlayan səssiz bir hekayədir — daima dəyişən, daima öyrədən.
Uşağın gözləri valideynin ruhunu oxuyur
Uşaqlar çox kiçik yaşlarından etibarən valideynlərinin duyğularını hiss etməyi öyrənirlər. Sən gülümsəyirsənsə, o da rahatlayır. Sən gərginsənsə, o da bunu anlayır. Duyğular gizlənmir — paylaşılır.
Bu səbəbdən valideynin öz duyğularına qayğı göstərməsi uşağın dünyasını daha sakit və güvənli edir.
“Yetmirəm” hissi hamının yaşadığı bir mərhələdir
Demək olar hər valideynin həyatında belə bir fikir olur: “Görəsən yaxşı anayam? Yaxşı atayam?”
Bu hiss zəiflik deyil — əksinə, məsuliyyətin göstəricisidir. Valideyn övladını düşündükcə özünü sorğulayar, sorğuladıqca da inkişaf edər.
Mükəmməllik lazım deyil. Uşağın ehtiyac duyduğu şey — səmimiyyət, sevgi və sabitlikdir.
Kiçik anlar çox böyük izlər buraxır
Valideynlik təkcə böyük qərarlar, ciddi qaydalar və uzun çıxışlardan ibarət deyil. Bəzən sadəcə:
• birlikdə içilən isti kakao,
• çarpayıya oturub beş dəqiqəlik söhbət,
• gülümsəyərək “gün necə keçdi?” sualı
— uşağın yaddaşına həyat boyu qalan ən gözəl xatirələrdən biri olur.
Uşağın ritminə uyğunlaşmaq — sevginin başqa bir dili
Hər uşaq fərqli xarakterdə olur. Kimisi çox danışır, kimisi sakitdir. Kimisi anında emosiyalarını göstərir, kimisi içində yaşayır. Valideyn bu ritmi gördükcə öyrənir ki, tərbiyə bir formaya salmaq deyil — uşağı olduğundan olduğu kimi qəbul etməkdir.
Valideynlik həm də özünü böyütməkdir
Uşaq böyüdükcə valideyn də böyüyür. Səbr artır, anlayış dərinləşir, həyatın dəyərləri dəyişir. Valideynlik insanın özünü daha sakit, daha yetkin və daha mərhəmətli versiyasına aparan bir yoldur.
Bəzən yorucu, bəzən çaşdırıcı, bəzən də tükənidir… Amma uşağın kiçik bir gülüşü, boynuna sarılması və ya sadəcə “ana, ata, sən burdasan” deməsi bütün yükü unududur.
Valideynlik budur — gündəlik kiçik möcüzələrlə dolu uzun bir yol.