Uşaqlarla ünsiyyət qurmaq hər zaman incə bir sənətdir. Onların dünyası bizdən fərqlidir: hər hərəkət, hər söz onlar üçün böyük mənalar daşıya bilər. Valideynlər və dayələr kimi bizlər üçün vacib olan, təkcə uşağı düzgün tərbiyə etmək deyil, həm də onun özünü ifadə etməsinə şərait yaratmaqdır.
Çox vaxt biz uşağa “Sən elə elə!” deyə əmr formasında istiqamət veririk. Lakin bu üsul uşağın özünü müdafiəyə keçirməsinə, bəzən də susmasına səbəb olur. Uşaq qarşısında dik, tək tərəfli bir ton istifadə etmək onun dünyagörüşünü məhdudlaşdırır və yaratmaq istədiyimiz qarşılıqlı hörməti zəiflədə bilər.
Bəs düzgün yol nədir? Cavab sadədir: “Gəlin birlikdə baxaq”. Bu ifadə, uşağa həm hörmət etdiyimizi, həm də onun fikirlərini dəyərləndirdiyimizi göstərir. Məsələn, uşağınız rəsm çəkirsə və səhv etdiyini düşünürsə, əmr etmək əvəzinə: “Gəlin bir yerdə baxaq, hansı rəngi daha yaxşı istifadə edə bilərik?” deyə bilərsiniz. Bu cümlə onun yaradıcılıq azadlığını qoruyur və eyni zamanda onu dəstəkləyir.
Belə yanaşma uşağın özünəinamını artırır. O, səhv etməyin pis bir şey olmadığını, əksinə öyrənməyin bir hissəsi olduğunu anlayır. Həm də bu, valideynlə və ya dayə ilə uşaq arasında açıq, etibarlı bir ünsiyyət körpüsü yaradır.
Uşaqla ünsiyyət zamanı yadda saxlamağımız vacib olan bir başqa nüans: suallar verməkdir. “Niyə belə düşündün?”, “Bu hissi necə izah edərdin?” kimi suallar, uşağın daxili dünyasını kəşf etməyə imkan verir və ona düşünmə bacarığını inkişaf etdirməyə kömək edir.
Nəticə olaraq, uşağa yönəlmiş ünsiyyət tərzimiz onun böyümə prosesində əhəmiyyətli rol oynayır. “Sən elə” demək əmr vermək, “Gəlin birlikdə baxaq” isə dəstək olmaqdır. Uşağınızla daha çox dialoq qurun, onun fikirlərinə dəyər verin və hər vəziyyətdə birgə düşünməyi seçin. Bu kiçik dəyişiklik, uzun müddətdə onun özünə inamını və yaradıcılıq qabiliyyətini əhəmiyyətli dərəcədə gücləndirəcək.